Ιδού οι διαφορές:
Εικόνες από την περιοχή που αναδασώνεται με τη μέθοδο της απευθείας σποροφύτευσης...
... και οι εικόνες από την περιοχή που παρεμβαίνουν τα σκαπτικά:
Είναι αυτός ο τρόπος παρέμβασης βιώσιμη μέθοδος "αποκατάστασης" ενός καμένου δασικού οικοσυστήματος;
Διάβαζα πρόσφατα τις προτάσεις να αλλάξει ο χαρακτηρισμός, λέει, μιας έκτασης ως δάσος ή δασικής, με αύξηση των ποσοστών συγκέντρωσης των δένδρων. Τι βλακείες είναι αυτές; Αφού ως δάσος νοείται οποιαδήποτε έκταση διαθέτει βλάστηση με ξυλώδεις κορμούς, είτε αυτά είναι ψηλά δένδρα, είτε είναι χαμηλοί θάμνοι, ακόμα και αν η βλάστηση είναι αραιή! Τα πουρνάρια, αν δεν τα βόσκουν τα κατσίκια που αλωνίζουν στις καμένες περιοχές, γίνονται δένδρα.
Τελικά, αρχίζω να πιστεύω ότι τα κατσίκια τα διαχειρίζονται συστημικά οι καταπατητές, με τις ευλογίες των απανταχού προστατών των βουνών της Αττικής, που όλο και κάποιο κοψιδάκι θα αρπάζουν από την πίτα. Αλλιώς, γιατί δεν παρεμβαίνουν να τα απομακρύνουν - ή μήπως δεν είναι δική τους "αρμοδιότητα"; Δεν είδα κανέναν υπεύθυνο αντί για μπλα-μπλα στις κάμερες να διώχνει τα γίδια απ' τα βουνά, μόνο εθελοντικές ομάδες αναδεικνύουν το πρόβλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου